Ołtarz przechowania Najświętszego Sakramentu od końca liturgii Wieczerzy Pańskiej do początku Liturgii Męki Pańskiej jest miejscem adoracji i dziękczynienia Bogu za dar ustanowienia sakramentu Eucharystii. Przyczyną wprowadzenia do liturgii tego elementu była konieczność przechowania Eucharystii przeznaczonej do komunii w czasie Liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek. Złożenie Najświętszego Sakramentu w specjalnym tabernakulum utożsamia się z uwięzieniem Pana Jezusa. Liturgia Wielkiego Czwartku zachęca do adoracji Chrystusa w ciszy, która trwała w naszej wspólnocie parafialnej do godziny 2100. Czuwanie i modlitwa były znakiem naszej wiary i miłości w Tego, który to nas umiłował. Wyrażaliśmy naszą wdzięczność Panu za sakrament Jego miłości i obecności. Eucharystia przechowywana w naszych świątyniach jest jest znakiem pokory Chrystusa, który pozostał z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Ten Chleb codziennie nam przypomina i uobecnia ofiarę Krzyża i chwałę Zmartwychwstania oraz zapowiada ponowne przyjście Pana na końcu czasów.
Tradycją naszej wspólnoty parafialnej jest zwyczaj budowania Grobu Pańskiego. Zgodnie w wielowiekową tradycją na zakończenie Liturgii Wielkiego Piątku monstrancja z Najświętszym Sakramentem została przeniesiona do Grobu Pańskiego. Dekoracja grobu Pańskiego przypomina nam o Jego ofierze dla nas. Miejsce spoczynku Chrystusa po śmierci na krzyżu jest wypełnione Jego prawdziwą obecnością, dlatego modliliśmy się w ciszy do godziny 2100 na naszym kościele. W naszych modlitwach uwielbialiśmy Pana, bo On przez krzyż i swoje zmartwychwstanie przyniósł pokój całemu światu. Nawiedzając Grób Pański w Wielki Piątek i Wielką Sobotę oczekiwaliśmy na radosne święto Paschalne.
Dziękuję Paniom na przygotowanie bardzo pięknych i bogatych w symbolikę dekoracji naszej świątyni parafialnej na święta Paschalne. Bez ich pomocy nasze przeżycia świąt Zmartwychwstania Pańskiego nie były tak bogate symbolicznie, emocjonalnie i duchowo. Bóg zapłać.
